تاريخچه توليد پلاستيك: امروزه پلاستيك يكي از مهمترين مواد در جهان تبديل است. پلاستيك ها دسته اي از مواد مصنوعي يا نيمه مصنوعي هستند كه از فرايند بسپارش يا پليمريزاسيون تشكيل مي شوند. در اصل پلاستيك شناخته شده ترين نوع پليمر است. پلاستيك ها امروزه درصنايع بسياري كاربرد دارند به يكي از مهم ترين مواد در انواع مختلف صنايع تبديل شده اند. اما واقعا تاريخچه توليد پلاستيك چيست؟ مواد اوليه آن كدامند؟ در چه سالي و به چه دليلي درست شد؟ چه ويژگي هاي دارد و كاربرد فراوان آن كه انقدر از آن صحبت مي كنيم چيست؟ در ادامه اين مطلب؛ پاسخ تمامي سوالات بالا را خواهيم داد.
پلاستيك چيست؟
پلاستيك ها معمولا از مواد خام طبيعي مانند سلولز، گازوئيل، نمك و البته نفت خام توليد مي شوند. نفت خام در بسياري از تركيبات طبيعي و مصنوعي حضور دارد كه يكي از معروف ترين اين تركيبات، پلاستيك است. پلاستيك ها، يكي از محصولاتي هستند كه از نفت توليد مي شوند و در زندگي ما تغييرات بسيار زيادي به وجود آورده اند. پلاستيك ها را توسط روش پليمريزاسيون توليد مي كنند كه در دنياي امروزه كاربرد بسيار زيادي دارد كه در ادامه به آن اشاره خواهيم كرد.
تاريخچه توليد پلاستيك
در دهه 1820، براي بسيار از كار ها از عاج فيل استفاده مي شد اما مشكلي كه وجود داشت اين بود كه اولاً بسيار كمياب بود و دوماً كاري زشت و نادرست بود. فيل هاي زيادي براي اين مصارف از بين رفتند تا از عاج آنان در ساختن اجناس مختلف استفاده شود.
بارون جونز جاكوب برزليوس شيمي دان برجسته سوئدي در سال 1833 اصطلاح پليمر را براي اولين بار مطرح كرد. در اواخر سال 1839 ميلادي نيز يك شيمي دان مستقل آمريكايي به نام چارلز گودير موفق به كشف پلاستيك با كمك يافته هاي بارون برزليوس شد.
اين روند به همين ترتيب ادامه داشت تا اينكه در سال 1840، ناتانيل مندلي هيوارد توانست با اضافه كردن گوگرد به لاستيك از چسبندگي اين ماده بكاهد و اين اولين تلاش براي اصلاح يك پلمير طبيعي بود. در سال 1862 نيز برادران هايت موفق به توليد سلولوئيد شدند كه يكي از انواع پلاستيك هاي اوليه است.
لئو بيكلاند نيز در سال 1908 يك پلاستيك كاملا مصنوعي با نام فنل فرم الدهيد يا بالكيت روانه بازار كرد. او همچنين فرايند استفاده از از اين پليمر به صورت پودر را نيز تبعيه كرده بود كه اولين بار تئوري انجام اين كار را هرمان استادينگر شيمي دان آلماني ارائه كرد كه مربوط اتصال پليمر ها به واسطه پيوند كووالانسي بود كه سبب شد در سال 1953 برنده جايزه نوبل شود.